วันอาทิตย์ที่ 25 กันยายน พ.ศ. 2554

The Snow queen ลิขิตรักละลายใจ

The Snow Queen - ลิขิตรัก...ละลายใจ

ชื่อหนัง (เกาหลี/จีน/ญี่ปุ่น) : 눈의 여왕 / Noon Eui Yeo Wang
ชื่อหนังอื่นๆ : The Snow Queen
นักแสดง : Hyun Bin, Sung Yu Ri, Im Ju Hwan, Yoo In Young
กำกับโดย : N/A
จำนวนตอน : 16
ประเภท : Romance, Drama
ผลิตโดย : Lee Hyeong Min, Ki Min Soo
Written By : Kim Eun Hee, Yoon Eun Gyeong
ปี : 2006
ออกอากาศ : 13 พ.ย. 2006 - 8 ม.ค. 2007
ออกอากาศทางช่อง KBS 2TV วันจันทร์และอังคาร เวลา 21.55 น.
ออกอากาศในไทย [1] : 3 พ.ย. 2007 - 9 ธ.ค. 2007
ทุกวันเสาร์ - อาทิตย์ เวลา 9:15 ทางช่อง 7
Official Website : The Snow Queen



เนื้อเรื่องย่อ (Synopsis) :

ฮันแทวุงหนุ่มที่ฉลาดและเก่งด้านคณิตศาสตร์จนถูกเรียกว่าอัจฉริยะ เขาได้เข้าเรียนที่โรงเรียนมัธยมควาฮักซึ่งทำให้เขาได้รู้จักคิมจงกูหนุ่มผู้โดดเดี่ยวที่รับการชื่นชมในความสามารถด้านคณิตศาสตร์ ฮันแทวุงและคิมจงกูเรียนอยู่ห้องเดียวกันจึงต้องเปิดศึกเพื่อช่วงชิงความเป็นเลิศด้านคณิตศาสตร์กัน คิมจงกูรู้สึกขาดความเชื่อมั่นมากขึ้นเมื่อเจอฮันแทวุง ฮันแทวุงแสดงความสามารถด้านคณิตศาสตร์จนเพื่อนๆ ในห้องเริ่มรับรู้ถึงความสามารถเขา
วันหนึ่งอาจารย์ให้เขียนรายงานคณิตศาสตร์ส่ง ฮันแทวุงทำรายงานชิ้นเลิศนั้นสำเร็จก่อนใคร เมื่อคิมจงกูเข้าใจว่าฮันแทวุงลอกงานของคนอื่น เขาจึงดูถูกความสามารถของฮันแทวุง ฮันแทวุงเสียใจหนีออกจากโรงเรียนเพราะเห็นแม่ที่เขารักถูกอาจารย์เรียกไปตำหนิ
การที่หนีออกจากโรงเรียนทำให้เขาได้พบเด็กหญิงคนหนึ่งที่หนีออกจากบ้าน และต้องการเดินทางไป Lapland ดินแดนที่เธอรู้จักจากเทพนิยายสมัยเด็ก ที่นั่นเด็กหญิงหวังว่าจะได้พบกับแม่ของเธอ ด้วยความช่วยเหลือและมิตรภาพของฮันแทวุงที่มีให้แก่เด็กหญิง ทำให้เด็กหญิงผู้แสนจะโดดเดี่ยวคนนั้นอบอุ่นแล้วตกหลุมรักฮันแทวุง ต่อมาฮันแทวุงนัดเด็กหญิงพบหน้าสวนสนุก เพื่อเขาจะให้หนังสือนิยายเล่มที่เขาไปเสาะหามาได้เป็นของขวัญแก่เธอ แต่ฮันแทวุงก็ไม่ได้ไปตามนัด
ฮงจีเฮเพื่อนอีกคนในห้องเป็นคนสืบมาว่าฮันแทวุงไม่ได้ลอกใครมา คิมจงกูเริ่มรู้สึกเป็นมิตรกับฮันแทวุงมากขึ้นจนความสัมพันธ์แน่นแฟ้นกลายเป็นเพื่อนรัก แต่พวกเขาสองคนยังคงต้องแข่งกันเพื่อคัดเลือกคนที่จะเป็นตัวแทนไปแข่งขันคณิตศาสตร์ เวลานั้นฮันจงกูพยายามอย่างมาก เพราะว่ารางวัลสูงสุดสำหรับนักคณิตศาสาตร์ระดับโลกเป็นความปรารถนาที่พ่อของเขาต้องการ แต่จริงๆ แล้วตัวเขาอยากจะเป็นนักมวย แต่ความฝันของฮันแทวุงก็แค่เป็นเพียงพนักงานบริษัทที่สามารถทำงานมีเงินเปิดร้านขายบะหมี่ให้แม่เท่านั้น
เมื่อการแข่งขันประกาศผล ฮันแทวุงคนที่ไม่อยู่ในสายตาใครกลับได้คะแนนสูงสุดทำลายสถิติการแข่งขันที่เคยทำมา ขณะที่คิมจงกูต้องพ่ายเขาไม่อาจยอมรับความผิดหวังนั้นได้จึงมีปากเสียงกับฮันแทวุงก่อนจะตัดสินใจฆ่าตัวตาย
ฮันแทวุงเจ็บปวดที่รู้ว่าเขาเป็นสาเหตุให้เพื่อนรักต้องตาย เขาจึงหนีออกจากบ้านและเลิกเรียนไปฝังตัวอยู่ที่ค่ายมวยแห่งหนึ่งเป็นเวลาเจ็ดปี ในนามฮันดุ๊กกู นอกจากหัวหน้าค่ายมวยแล้วไม่มีใครที่นั่นรู้จักภูมิหลังของเขา
ฮันแทวุงได้พบกับคิมโบราที่โรงพยาบาลวันที่เขาไปเยี่ยมเพื่อนนักมวย เธอกำลังอาละวาดอย่างหนักใส่หมอและพยาบาล ขู่จะฆ่าตัวตาย แต่ฮันแทวุงก็ช่วยพูดจนเธอหมดพยศ ฮันแทวุงยังสร้างความประหลาดใจแก่หมอโชกอนวู ที่บอกว่าหมอที่นั่นวินิจฉัยโรคของเพื่อนเขาผิด
ฮันแทวุงได้พบคิมโบราอีกครั้งที่ห้างสรรพสินค้าของพ่อเธอ เธอไปแผลงฤทธิ์ที่นั่นเพียงเพื่อต้องการต่อต้านประชดชีวิตประสาเด็กโดดเดี่ยว เอาแต่ใจ เธอทำให้ชอยชุงชิกเพื่อนของฮันแทวุงซึ่งทำงานเป็นพนักงานขายของที่ห้างแห่งนั้นตกงาน ฮันแทวุงจึงตามคิมโบราซึ่งกำลังหนีออกจากบ้านพอดี เขาจำต้องกลายเป็นพนักงานขับรถให้เธอแล้วพาเธอไปหลุมฝังศพแห่งหนึ่ง การได้ใกล้ชิดทำให้เขาได้เห็นและเข้าใจว่าคิมโบราแสดงออกแบบร้ายกาจเป็นเพราะเธอเจ็บปวดจากการเจ็บป่วยตั้งแต่เด็กมีชีวิตที่อ้างว้างอย่างน่าเห็นใจ
ซึงรีลูกสาวเจ้าของค่ายมวยหลงรักฮันแทวุง ขณะที่ฮันแทวุงเห็นเธอเป็นเพียงน้องสาว ดังนั้นเมื่อรู้ว่าฮันแทวุงดูแลใส่ใจคิมโบราเป็นพิเศษ สองสาวจึงไม่ค่อยจะต้องชะตากันนัก แต่ฮันแทวุงก็อธิบายเหตุผลที่คิมโบราร้ายกาจ เอาแต่ใจ เหตุผลที่เขาอาทรคิมโบราเป็นเพราะเธอจมอยู่กับความทุกข์ที่ต้องเจ็บป่วยมาร่วมสิบห้าปี เธอมีชีวิตที่น่าสงสาร จากนั้นซึงรีจึงค่อย ๆ รู้สึกดีต่อคิมโบราบ้างแม้จะยังต้องแข่งกับเธอในการทำให้ฮันแทวุงชอบก็ตาม
เมื่อฮันแทวุงได้ช่วยเหลือคิมโบราไว้จากการฆ่าตัวตายทำให้พ่อของเธอซาบซึ้งในบุญคุณของฮันแทวุงมากเมื่อได้รู้ว่าผู้ชายคนนี้มีความสามารถด้านการคิดเชิงคณิตศาสตร์อย่างน่าทึ่งไม่ต่างจากลูกชายของเขาที่เสียไปทำให้เกิดผูกพันนึกนิยมชมชอบฮันแทวุงในนามอันดุ๊กกูจนยื่นมือช่วยเหลือเพื่อสนับสนุนให้ฮันแทวุงได้เรียนต่อ แต่ฮันแทวุงไม่ยอมรับน้ำใจนั้น
แม่ของฮันแทวุงโกรธและไม่อภัยให้เขา แม่ที่เวลานั้นเป็นหนี้สินและต้องการเงินเขาจึงยอมไปขอความช่วยเหลือจากพ่อคิมโบราทำงานเป็นคนขับรถให้คิมโบราเป็นการชดใช้
คิมโบราเหม็นขี้หน้าฮันแทวุงเมื่อเห็นเขามาทำงานเป็นคนขับรถให้เธอเพื่อเงิน จนได้รู้ว่าเขาทำเพื่อแม่ เธอจึงรู้สึกเสียใจ แล้วเริ่มรู้สึกที่ดีต่อฮันแทวุงมากขึ้น ฮันแทวุงได้รับคำสั่งจากพ่อคิมโบราให้พาเธอกลับไปเรียนเขาสองคนจึงได้ใกล้ชิด คิมโบราได้รู้ว่าฮันแทวุงในนามฮันดุ๊กกูแท้จริงคือ พี่ชายคนที่รับปากเธอไว้เมื่อวัยเด็กว่าจะพบกันที่หน้าสวนสนุก แต่เขาก็ไม่ไปตามนัด คิมโบราทั้งโกรธและดีใจ เธอพยายามหาเหตุผลว่าทำไมเขาถึงไม่รักษาสัญญา ตั้งใจจะเปิดเผยความจริงโดยการนัดฮันแทวุงไปพบที่สวนสนุก แต่ฮันแทวุงกลับให้หมอโชกอนวูไปพบแทน หมอจึงสารภาพว่าชอบคิมโบราอยากให้ฮันแทวุงช่วยเหลือ เพราะฮันแทวุงไม่มีท่าจะสนใจคิมโบรา ฮันแทวุงที่ผิดสัญญารอบแล้วรอบเล่า ทำให้คิมโบราตัดสินใจคบหมอโชกอนวูเป็นแฟน ซึ่งเป็นเวลาเดียวกับที่ฮันแทวุงพยายามลำดับเหตุการณ์ที่คิมโบราบอกใบ้ จนได้รู้ว่าเธอคือเด็กหญิงที่เขาได้พบเมื่อแปดปีก่อน แต่เขาก็มาหาเธอช้าเกินไป เวลานั้นคิมโบราไม่สนใจเขาอีก เธอรับรักของหมอโชกอนวูไปแล้ว
ฮันแทวุงมีโอกาสได้พบศาสตราจารย์คนหนึ่งที่ค้นพบแววอัจฉริยะของฮันแทวุง แล้วช่วยดึงฮันแทวุงกลับไปศึกษาความรู้เกี่ยวกับตัวเลขเหล่านั้นอีก เพื่อแม่และเพื่อความฝันของเพื่อนที่ย้ำให้ต่างต้องมุ่งมั่นไปสู่ความเป็นเลิศทางคณิตศาสตร์ให้ได้ ฮันแทวุงจึงอยากกลับไปเรียนต่อ
คิมโบราแอบหลงรักฮันแทวุง เธอมีความสุขยามได้อยู่กับเขา มีเขาดูแลและไม่เคยบ่นแม้เธอจะแผลงฤทธิ์เอาแต่ใจสักเพียงใด ตรงข้ามฮันแทวุงกลับค่อยเปลี่ยนแปลงเธอทีละน้อย ค่อยๆ เติมเต็มและลบความโดดเดี่ยวที่เธอมีให้เบาบางลง ยามเธอทุกข์คนแรกที่คิดถึงและไปพึ่งพิงก็คือฮันแทวุง ขณะที่ฮันแทวุงก็รู้สึกหลงรักคิมโบรา แต่พยายามหักห้ามใจเพราะเธอมีหมอแล้ว
แต่แล้วฮันแทวุงจำต้องตัดใจจากคิมโบราเมื่อรู้ว่าคิมโบราคือน้องสาวของคิมจงกูเพื่อนรักเขา เขาไม่อยากให้ใครในครอบครัวคิมโบราต้องเสียใจต่อการตายของคิมจงกู หากได้พบเขา
ฮันแทวุงลาออกจากการขับรถ ทำให้คิมโบราเลิกคบหมอโชกอนวู เพราะเธอแน่ใจว่าหลงรักฮันแทวุงเมื่อเขาพยายามหนีเธอ เธอจึงสารภาพความในใจต่อเขา แต่ฮันแทวุงก็ยังปฏิเสธเธออย่างไร้เหตุผล
เมื่อคิมโบรายิ่งเศร้าก็คิดถึงพี่ชาย คิดถึงความหลังที่เคยมีกับพี่ชาย และเพื่อนสนิทที่พี่ชายเคยเล่าให้เธอฟัง คิมโบราจึงปรารถนาจะได้พบเพื่อนรักคนนั้นของพี่ชาย ยิ่งได้รู้จากหมอโชกอนวูว่าหมอฮงจีเฮ รู้จักฮันแทวุงเธอจึงอยากให้ฝ่ายนั้นติดต่อเพื่อนพี่ชายให้ โดยไม่รู้ว่าฮันแทวุงได้ขอร้องหมอฮงจีเฮให้ปกปิดความลับเรื่องฐานะของเขาแต่หมอโชกอนวูก็จับผิดได้แล้วได้รู้เป็นคนแรกว่า ฮันดุ๊กกูนักมวยคนที่เรียนไม่จบมัธยม แต่กลับดูฉลาดคนนั้น คือ อัจฉริยะทางคณิตศาสตร์ ฮันแทวุง คิมโบราได้ยินหมอฮงจีเฮเรียกฮันดุ๊กกูว่าฮันแทวุงโดยบังเอิญที่โรงพยาบาลทำให้เธอได้รู้ว่า ฮันแทวุงกับฮันดุ๊กกูคือคนเดียวกัน
คิมโบราและฮันแทวุงจะได้อยู่ด้วยกันอย่างมีความสุข และเดินทางไป Lapland ด้วยกันหรือไม่ ต้องติดตามความสนุกในละคร

รายละเอียดนักแสดง :





Hyun Bin - Han Tae Woong/Han Deuk Gu
Sung Yu Ri - Kim Bo Ra
Im Ju Hwan - Suh Gun Woo
Yoo In Young - Lee Seung Ri
Kim Tae Hyun - Choi Choong Shik
Go Doo Shim - Park Yeong Ok
Kim Weung Soo - Lee Dong Sul
Chun Ho Jin - Kim Jang Su
Oh Mi Hee - Bo Ra's mother
Lee Sun Ho - Kim Jeong Kyu
Jang Jung Hee - Go Soon Ja
Jung Hwa Young - Park Deuk Nam
Go Ju Yun - young Kim Bo Ra
Kim Hak Jin - Ahn Sang Ho
Lee Suh Yun - Hong Ji Hye
Lee Chul Min - Park Dong Pil
Park Jin Yung - Jang Park Sa
Choi Duk Moon - Oh Shil Jang
Kim Beol Rae - อาจารย์สอนคณิตศาสตร์
Choi Yeo Jin (cameo)
Jerome To (cameo)
Kim Yeo Jin (Cameo)

วันพฤหัสบดีที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2554

นิทานเรื่อง snow queen ราชินีหิมะ

นิทานเรื่อง "ราชินีหิมะ"

ในเมืองเล็กๆเมืองหนึ่ง มีเด็กหญิงและเด็กชายวัยรุ่นที่เป็นเพื่อนรักกันมาตั้งแต่เล็ก
บ้านของเขาทั้งสองอยู่ติดกัน เปิดหน้าต่างทุกเช้าจะเห็นหน้ากันพอดี
ขณะนี้เป็นฤดูหนาว หิมะตกหนาคลุมทั่ว ผู้คนกล่าวขวัญกันถึงการผ่านมาของราชินีหิมะ แต่ยังไม่มีใครเคยได้พบเด็กชายใฝ่ฝันอยากพบกับพระองค์ เขาเป็นเด็กที่รักการผจญภัย แต่เด็กหญิงไม่ปรารถนาเช่นนั้น เพราะเกรงราชินีจะนำเขาแยกไปจากเธอ
วันหนึ่งขณะที่ทั้งสองเล่นสกีกันอยู่ที่ลานกว้าง ได้มีเศษกระจกปลิวมาเข้าตาของเด็กผู้ชาย เด็กผู้หญิงพยายามช่วย แต่เด็กผู้ชายไม่มีอาการเจ็บปวด และยังแสดงกิริยาผลักไสเธออีกด้วย
นับแต่วันนั้น เขาก็เปลี่ยนแปลงไป กลายเป็นคนเย็นชา ไม่สนใจเธออีกเลย จนกระทั่งวันหนึ่งเมื่อเขาออกไปเล่นสกีคนเดียว....
สตรีแสนสวยน่าเกรงขามบังคับล้อเลื่อนบินผ่านเขาไป ระหว่างที่เขาตะลึงในความงามนั้น ราชินีก็นำเขาขึ้นไปนั่งข้างๆแล้ว
พ่อแม่ของเขาเศร้าโศกมาก เด็กหญิงตัดสินใจออกเดินทางไปนำเพื่อนของเธอกลับบ้าน
ระหว่างทางเธอต้องฝ่าพายุหิมะ และเรื่องราวแปลกๆมากมาย ได้พบและสนิทสนมกับลูกสาวนายโจร ถูกหน่วงเหนี่ยวให้อยู่เป็นเพื่อนโดยหญิงชราขี้เหงาที่แสนฉลาด ผู้ปราบกุหลาบหมดสวนเพื่อลวงความจริงเกี่ยวกับวันเวลา
แต่ในที่สุด เธอก็ได้พยายามจนถึงวังของราชินีหิมะ
ขณะนั้นในวังว่างเปล่า ราชินีไม่อยู่ เธอเดินเข้าไปข้างใน ลึกเข้าไปๆ จนเจอห้องกว้างแห่งหนึ่ง
อากาศในห้องนั้นเย็นมากกว่าห้องอื่นๆ เธอเดินไปๆจนพบเด็กชาย เพื่อนที่แสนรักของเธอ นั่งเหม่อลอยอยู่เพียงลำพัง
เธอเรียกชื่อของเขา แต่ดูเหมือนเขาจะไม่รับรู้
หากเขาไม่ได้สติ เธอจะนำเขากลับไปได้อย่างไรกัน เด็กหญิงคิด
ความเย็นชาต้องแก้ด้วยความอบอุ่น ความว่างเปล่าต้องขจัดด้วยความรัก
เด็กหญิงคิดดังนั้นแล้ว จึงเข้าไปกอดเพื่อนของเธอเอาไว้ เป็นเวลานาน เธอเล่าเรื่องตั้งแต่สมัยเด็กๆของเธอและเขาไปเรื่อยๆ เล่าเรื่องหมู่บ้าน
เด็กหญิงรู้สึกหนาวเย็นขึ้นเรื่อยๆ เธอยังรู้สึกเมื่อยอีกด้วย แต่เธอก็ยังคงนั่งกอดเขาต่อไป
จนเวลาผ่านไปได้หลายชั่วโมง ความร้อนในตัวเด็กชายเป็นพลังขับให้เศษกระจกหลุดออกมา เขางุนงงมากเมื่อเห็นว่าเด็กหญิงนอนซบไหล่และกอดเขาอยู่
เขาปลุกเธอ และพากันหาทางกลับไปที่หมู่บ้าน
พวกเขากลับไปที่หมู่บ้านอย่างปลอดภัย และเป็นเพื่อนรักกันนานแสนนาน ทุกคนในหมู่บ้านดีใจมาก

วันจันทร์ที่ 8 สิงหาคม พ.ศ. 2554

เราจะ ไม่ เจ็บ อีกต่อไป

เวลาที่เราเดินสะดุดหกล้ม
เดินใจลอย ชนนั่นชนนี่
ถูกมีดบาดมือ
เราจะรู้สึกเจ็บที่แผล ที่รอยฟกช้ำ
แต่อาจจะไม่มากนัก
นั่นคงเป็นเพราะ… “เราทำตัวเราเอง”
แต่เมื่อไรก็ตาม
ที่เราถูกใครบางคน
ทำให้เราบาดเจ็บอย่างใดอย่างหนึ่ง
เราจะรู้สึกเจ็บๆๆ มาก…
ทำให้เรากลับมาคิดทบทวนว่า ทำไม…
เราเจ็บ…ที่ “ บาดแผล ” หรือเจ็บที่ “ ใจ ”
เราเจ็บ…เพราะ เขาไม่รู้จักคำว่า “ขอโทษ”
เราเจ็บ…เพราะเขาไม่รู้จักรับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ
และเรายิ่งเจ็บ เพราะเขาหัวเราะเยาะเรา
ทำอย่างไร เราจึงไม่ต้องเกิดความรู้สึกว่า เรา “เจ็บ” อีกต่อไป
………..
เมื่อเราต้องบาดเจ็บอีกครั้ง
เรามองดูแผลที่บาดเจ็บ แผลไม่ใหญ่นัก
ยังรู้สึก “เจ็บ” ที่บาดแผล
และเจ็บที่ “ใจ” อยู่บ้าง
แต่…หลังจากนั้น…..
เราก็ไม่ได้คิด หรือสนใจกับบาดแผล
และความรู้สึก “เจ็บๆๆ” นั้นอีกต่อไป
กลับมาทำสิ่งต่างๆต่อไปตามปกติ
สักพักหนึ่ง….
กลับมานึกถึงแผลอีกครั้ง…
เรากลับไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว
ไม่ว่าจะเจ็บที่ “บาดแผล” หรือเจ็บที่ “ใจ”
มันหายไปหมดเลย
อาจเป็นเพราะ เรา “ไม่นึกถึง” และ “ลืม” ในสิ่งที่เขาทำกับเรา
เราจึงไม่ต้องเกิดความรู้สึกว่า เรา “เจ็บ” อีกต่อไป

วันศุกร์ที่ 1 กรกฎาคม พ.ศ. 2554