http://www.mediafire.com/?9uorgu8xhey4og7
เวลาที่เราเดินสะดุดหกล้ม
เดินใจลอย ชนนั่นชนนี่
ถูกมีดบาดมือ
เราจะรู้สึกเจ็บที่แผล ที่รอยฟกช้ำ
แต่อาจจะไม่มากนัก
นั่นคงเป็นเพราะ… “เราทำตัวเราเอง”
แต่เมื่อไรก็ตาม
ที่เราถูกใครบางคน
ทำให้เราบาดเจ็บอย่างใดอย่างหนึ่ง
เราจะรู้สึกเจ็บๆๆ มาก…
ทำให้เรากลับมาคิดทบทวนว่า ทำไม…
เราเจ็บ…ที่ “ บาดแผล ” หรือเจ็บที่ “ ใจ ”
เราเจ็บ…เพราะ เขาไม่รู้จักคำว่า “ขอโทษ”
เราเจ็บ…เพราะเขาไม่รู้จักรับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ
และเรายิ่งเจ็บ เพราะเขาหัวเราะเยาะเรา
ทำอย่างไร เราจึงไม่ต้องเกิดความรู้สึกว่า เรา “เจ็บ” อีกต่อไป
………..
เมื่อเราต้องบาดเจ็บอีกครั้ง
เรามองดูแผลที่บาดเจ็บ แผลไม่ใหญ่นัก
ยังรู้สึก “เจ็บ” ที่บาดแผล
และเจ็บที่ “ใจ” อยู่บ้าง
แต่…หลังจากนั้น…..
เราก็ไม่ได้คิด หรือสนใจกับบาดแผล
และความรู้สึก “เจ็บๆๆ” นั้นอีกต่อไป
กลับมาทำสิ่งต่างๆต่อไปตามปกติ
สักพักหนึ่ง….
กลับมานึกถึงแผลอีกครั้ง…
เรากลับไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว
ไม่ว่าจะเจ็บที่ “บาดแผล” หรือเจ็บที่ “ใจ”
มันหายไปหมดเลย
อาจเป็นเพราะ เรา “ไม่นึกถึง” และ “ลืม” ในสิ่งที่เขาทำกับเรา
เราจึงไม่ต้องเกิดความรู้สึกว่า เรา “เจ็บ” อีกต่อไป
เดินใจลอย ชนนั่นชนนี่
ถูกมีดบาดมือ
เราจะรู้สึกเจ็บที่แผล ที่รอยฟกช้ำ
แต่อาจจะไม่มากนัก
นั่นคงเป็นเพราะ… “เราทำตัวเราเอง”
แต่เมื่อไรก็ตาม
ที่เราถูกใครบางคน
ทำให้เราบาดเจ็บอย่างใดอย่างหนึ่ง
เราจะรู้สึกเจ็บๆๆ มาก…
ทำให้เรากลับมาคิดทบทวนว่า ทำไม…
เราเจ็บ…ที่ “ บาดแผล ” หรือเจ็บที่ “ ใจ ”
เราเจ็บ…เพราะ เขาไม่รู้จักคำว่า “ขอโทษ”
เราเจ็บ…เพราะเขาไม่รู้จักรับผิดชอบในสิ่งที่เขาทำ
และเรายิ่งเจ็บ เพราะเขาหัวเราะเยาะเรา
ทำอย่างไร เราจึงไม่ต้องเกิดความรู้สึกว่า เรา “เจ็บ” อีกต่อไป
………..
เมื่อเราต้องบาดเจ็บอีกครั้ง
เรามองดูแผลที่บาดเจ็บ แผลไม่ใหญ่นัก
ยังรู้สึก “เจ็บ” ที่บาดแผล
และเจ็บที่ “ใจ” อยู่บ้าง
แต่…หลังจากนั้น…..
เราก็ไม่ได้คิด หรือสนใจกับบาดแผล
และความรู้สึก “เจ็บๆๆ” นั้นอีกต่อไป
กลับมาทำสิ่งต่างๆต่อไปตามปกติ
สักพักหนึ่ง….
กลับมานึกถึงแผลอีกครั้ง…
เรากลับไม่รู้สึกเจ็บอีกแล้ว
ไม่ว่าจะเจ็บที่ “บาดแผล” หรือเจ็บที่ “ใจ”
มันหายไปหมดเลย
อาจเป็นเพราะ เรา “ไม่นึกถึง” และ “ลืม” ในสิ่งที่เขาทำกับเรา
เราจึงไม่ต้องเกิดความรู้สึกว่า เรา “เจ็บ” อีกต่อไป